بنام خداوند رحمان و رحیم

متن زیر تصویر یادداشت میرزا تقی خان امیر کبیر است به ناصرالدّین شاه قاجار. متن بعدی بازخوانی ( بازنویسی) همان یادداشت است.

توضیح: بعضی‌ها این یاداشت را جعلی دانسته‌‌‌‌‌‌‌‌اند ولی ادّعایشان مستند نیست.

فتحعلی شاه قاجار که مِلک ایران و مُلک ایران و به شماره ملّت ایران بَرده و نوکر، از عموی بی‌وارث خود آغا محمدخان قاجار به ارث برده بود، کمبودهای عموی خود را جبران کرد. وی به ظرفیّت یک حرمسرای بزرگ همسر و به شماره یک ایل بزرگ فرزند داشت. بنا براین دربار قاجار همیشه درمحاصره شاهزادگان بود. هر کدام از این شاهزادگان حکومت ایالتی ویا ولایتی را در ید قدرت خود داشتند. این سنّت سلطنتی بعداً در دربار قاجار به یک قانون ننوشته تبدیل شد. کوشش امیرکبیر بر این بود که همه را تابع نظم و نظام مملکتی کند. در دوره صدارت وی شاهزاده موثّق‌الدّوله حاکم قم بوده که امیر کبیر وی را به سبب رشاء و ارتشاء، از مقام خود برکنار می‌کند. موثّق‌الدّوله به عمّه ناصرالدّین شاه متوسّل می شود و شاه توصیه عمّه را قبول و موثّق‌الدّوله را به حکومت قم باز می‌گرداند. امیر کبیر  پس از شنیدن این خبر، اقدام به بازگرداندن حاکم معزول قم نموده، یادداشت بالارا به شاه می نویسد. در این یادداشت کوچک و متنی که تحت عنوان وصیّت امیر کبیر ملاحظه خواهید فرمود، مفاهیم بزرگ نهفته است. به کسانی که فهرست کامل این مفاهیم را برای ما بنویسند، هدیه‌ای به عنوان یادبود تقدیم خواهد شد.

تصویر بالا قسمتی ازآخرین کلام امیر کبیر است

خطاب به جلّاد ناصرالدّین شاه در حمّام فین کاشان.

                                               تقدیم به میابیان عزیز   از یادداشت‌های یک نویسنده